خبرگزاری تخصصی اگروفودز به نقل از فود نویگیتور گزارش می‌دهد:
در حالی که نام اختصاری GLP-1 هنوز به طور کامل بر سر زبان‌ها جاری نشده است، اما این اصطلاح به سرعت به معرف دسته‌ای از داروهای کاهش وزن تبدیل شده که بالاخره توانسته‌اند گامی موثر در مقابله با اپیدمی چاقی بردارند. با این حال، این یک ساده‌سازی بیش از حد است؛ چرا که GLP-1 – مخفف پپتید شبه گلوکاگون-1 – در واقع یک هورمون طبیعی در بدن است که پس از صرف غذا آزاد می‌شود و به تحریک تولید انسولین و ارسال سیگنال سیری به مغز کمک می‌کند.
مکانیسم عمل داروهای کاهش وزن GLP-1
در داروهای کاهش وزن مانند اوزمپیک (سماگلوتاید) و مونجارو (تیرزپاتاید)، دوزهای بالای آگونیست‌های GLP-1 (و در مورد مونجارو، هورمون دیگری به نام GIP) به جریان خون تزریق می‌شوند که به طور مصنوعی قند خون را کاهش داده و فرآیند هضم را کند می‌کنند. به عبارت ساده‌تر، این داروها برخی از پروتکل‌های سیری طبیعی بدن را که بیشتر در دستگاه گوارش رخ می‌دهند، تقلید می‌کنند.
دستگاه گوارش، یک عضو اندوکرین کلیدی
شان آدامز، پروفسور و مدیر علمی مرکز علوم گوارشی و متابولیک در دانشگاه کالیفرنیا، دیویس، می‌گوید: “دستگاه گوارش یک ارگان اصلی غدد درون‌ریز است. بسیاری از سلول‌های آن هورمون‌هایی را ترشح می‌کنند که برای تنظیم مصرف غذا، مصرف انرژی، تخلیه معده و تحرک دستگاه گوارش اهمیت دارند. مواد مغذی و متابولیت‌ها می‌توانند این سلول‌ها را برای تولید GLP-1، پپتید YY (PYY)، پلی‌پپتید انسولین‌زای وابسته به گلوکز (GIP) و کوله‌سیستوکینین تحریک کنند.”
تعامل پیچیده هورمون‌ها: گرلین و DPP4
در حالی که این هورمون‌ها پس از صرف غذا افزایش می‌یابند، هورمون گرلین کاهش پیدا می‌کند. آدامز توضیح می‌دهد: “یک وعده غذایی اثر معکوسی بر گرلین دارد؛ در واقع پس از غذا کاهش می‌یابد. اکثر مردم معتقدند که گرلین یک هورمون تنظیم‌کننده گرسنگی است. من به این باور ندارم. فکر میکنم بیشتر یک هورمون تنظیم‌کننده گلوکز است. PYY و GLP-1 با گرلین تعامل می‌کنند. به طور خلاصه، این هورمون‌ها یکدیگر را تنظیم می‌کنند.”
یک بازیگر نهایی دیگر نیز در ماتریس متابولیک وجود دارد که باید بشناسیم: DPP4. دکتر آدامز می‌گوید: “GLP-1 می‌تواند به سرعت توسط آنزیمی به نام DPP4 تجزیه شود. DPP4 این آنزیم‌ها را به سرعت در خون از بین می‌برد. درک این موضوع بود که منجر به تولید داروهایی مانند سماگلوتاید شد.”
چالش غذاهای کاربردی: آیا می‌توانند جایگزین داروها شوند؟
آیا بررسی عمیق‌تر نحوه تعامل این هورمون‌ها و آنزیم‌ها می‌تواند به کشف غذاهایی منجر شود که تأثیری مشابه داروهای کاهش وزن دارند؟ مطالعات قبلاً نشان داده‌اند که پروتئین، فیبر، غذاهای تخمیری، سبزیجات تلخ مانند آروگولا و کلم پیچ، و پلی‌فنول‌های موجود در چای سبز، کاکائو و انگور قرمز بر گرسنگی تأثیر می‌گذارند. بنابراین، آیا میان‌وعده‌ها و نوشیدنی‌های سیری‌بخش در افق قرار دارند؟
آدامز تاکید می‌کند: “داروهای کاهش وزن با هورمون‌های طبیعی بسیار متفاوتند. غلظت دارو برای روزها پس از تزریق در خون باقی می‌ماند. به همین دلیل است که این داروها بسیار موثر هستند. این غلظت حدود هزار برابر بیشتر از غلظت طبیعی در خون است. بنابراین، وقتی ما سعی می‌کنیم ترشح GLP-1 را از طریق غذاهای کاربردی فعال کنیم، آیا این مقدار برای ایجاد هر گونه تأثیری نسبت به دارو کافی خواهد بود؟ من نمی‌دانم… شاید.”
آینده مدیریت وزن و فرصت‌های صنعت غذا
رهبران صنعت و دانشمندان در تاریخ ۱۳ و ۱۹ نوامبر گردهم می‌آیند تا به بررسی چگونگی تأثیر ظهور داروهای کاهش وزن GLP-1 بر فضای صنعت غذا و نوشیدنی بپردازند و کشف کنند که چگونه غذاهای کاربردی، ترکیبات زیست‌فعال و فرمولاسیون‌های نسل جدید می‌توانند سیری، متابولیسم و فرصت‌های برندسازی را تغییر دهند.
—
تحلیل اگروفودز برای فعالان صنعت غذا:
افزایش محبوبیت داروهای GLP-1 تقاضا برای غذاهای کاربردی و راهکارهای طبیعی مدیریت وزن را در ایران بالا می‌برد. این فرصتی برای تولیدکنندگان داخلی است تا بر تحقیق و توسعه محصولات غنی از فیبر، پروتئین و پلی‌فنل‌ها سرمایه‌گذاری کرده و به سمت بازار سلامت‌محور حرکت نمایند.
نظر شما در مورد این مطلب چیه؟