خبرگزاری تخصصی اگروفودز به نقل از تحلیلگران و فعالان برجسته حاضر در رویداد فیوچر فود-تک لندن گزارش می‌دهد که چشم‌انداز سرمایه‌گذاری در حوزه فناوری غذا به طور قابل توجهی تغییر کرده است. سرمایه‌گذاران اکنون به جای اتکا به ایده‌های بلندپروازانه و صرفاً تمرکز بر پایداری، بر اقتصاد اثبات‌پذیر، سودآوری، کارایی سرمایه و ورود سریع‌تر به بازار تأکید دارند. این تغییر رویکرد، که پس از دوران اوج سرمایه‌گذاری در شرکت‌های پروتئین جایگزین و محصولات پایه‌گیاهی پدیدار شده و اکنون با احتیاط فزاینده و سخت‌گیری بیشتری همراه است، نشان‌دهنده تنگ‌تر شدن بودجه‌ها و نیاز به بازگشت سرمایه سریع‌تر در بازار جهانی است.
سرمایه‌گذاران اکنون به شدت بر کارایی سرمایه هر کسب‌وکار تمرکز دارند. کریستینا اولاردیک، شریک در صندوق سرمایه‌گذاری خطرپذیر آستانور ونچرز (Astanor Ventures) که بر حوزه کشاورزی و غذا متمرکز است، هفته گذشته در رویداد فیوچر فود-تک لندن (Future Food-Tech London) توضیح داد که ارزش‌گذاری‌ها اکنون پایین‌تر آمده و سرمایه‌گذاران انتظار دارند شرکت‌ها سریع‌تر وارد بازار شده و کسب‌وکارهای خود را با سرعت بیشتری توسعه دهند.
ایوان فارنتی، شریک مدیریت در صندوق سرمایه‌گذاری خطرپذیر فایو سیزنز ونچرز (Five Seasons Ventures) که بر پایداری تمرکز دارد، افزود که اگر تنها یک داستان خوب برای گفتن داشته باشید، جذب سرمایه دشوار خواهد بود؛ تعداد افرادی که در استارتاپ‌های غذا و نوشیدنی سرمایه‌گذاری می‌کنند در حال کاهش است. وی اشاره کرد که چشم‌انداز سرمایه‌گذاری در فناوری غذا پس از خوش‌بینی سال‌های گذشته، “به حالت عادی بازمی‌گردد” و سرمایه‌گذاری در مراحل اولیه عمر یک شرکت بیشترین کاهش را تجربه کرده است.
ریچی گِرِی، معاون رئیس و رئیس جهانی بخش آینده میان‌وعده‌ها در شرکت عظیم مونده‌لیز اینترنشنال (Mondelēz International)، توضیح داد که این شرکت هنگام سرمایه‌گذاری به دنبال اطلاعات مالی قوی است و “سوزاندن بیش از حد نقدینگی یک پرچم قرمز برای ماست.” او اضافه کرد: “رشد بدون اقتصاد واحد (unit economics) قوی، رشد از نوع صحیح نیست.” جیمز کافین، شریک در شرکت سرمایه‌گذاری خطرپذیر لِوِر وی‌سی (Lever VC) با تمرکز بر غذا، بیان کرد که در گذشته “بخش زیادی از سرمایه به راه‌حل‌هایی اختصاص می‌یافت که داستان پایداری عالی داشتند، اما در اقتصاد شکست می‌خوردند و در واقع هرگز نمی‌توانستند موفق شوند.”
اکنون، سرمایه‌گذاران فناوری‌هایی را در اولویت قرار می‌دهند که می‌توانند در زنجیره‌های تأمین موجود جای بگیرند و تأثیر مثبتی بر اقتصاد واحد داشته باشند. کافین تأکید کرد: “این بسیار ساده است. همه چیز به اقتصاد برمی‌گردد. تنها چیزی که اهمیت دارد این است که بتوانید یک محصول اقتصادی مقرون‌به‌صرفه تولید کنید. افراد زیادی در مورد جنبه پایداری یا تأییدیه فروش صحبت می‌کنند. این‌ها مهم نیستند. در نهایت مردم با کیف پول خود انتخاب می‌کنند.”
کافین افزود، در حالی که تغییر تمرکز از پایداری به اقتصاد در آمریکا برجسته‌تر است، در شرکت‌های اروپایی نیز به وضوح مشاهده می‌شود. یکی از دلایل کاهش اولویت پایداری این است که مصرف‌کنندگان حاضر نیستند برای محصولات پایدار هزینه بیشتری بپردازند، مگر اینکه منفعت مستقیم و بلافاصله قابل مشاهده‌ای برای خودشان داشته باشد؛ به همین دلیل است که بخش‌هایی مانند سلامت و مکمل‌ها موفق بوده‌اند، زیرا مستقیماً به نفع شخصی مصرف‌کنندگان عمل می‌کنند. در نهایت، سرمایه‌گذاران به دنبال چیزی هستند که برایشان سودآور باشد و در حوزه پایداری و سایر زمینه‌ها، در انتخاب شرکت‌هایی که می‌توانند این هدف را برآورده کنند، سخت‌گیرتر عمل می‌کنند. با وجود این، کافین خوش‌بین است؛ سطح اختلال در زنجیره تأمین غذا بالاست، اما او شرکت‌های زیادی را می‌بیند که به این وضعیت به شیوه‌های مؤثر و نوآورانه پاسخ می‌دهند.
تحلیل اگروفودز برای فعالان صنعت غذا:
این روند جهانی لزوم تمرکز فعالان صنعت غذای ایران بر اقتصاد واحد، کارایی سرمایه و تولید محصولات مقرون‌به‌صرفه را تشدید می‌کند. فرصت در بهینه‌سازی زنجیره تامین و فناوری‌های کاهنده هزینه است، اما تهدید در عدم اثبات سودآوری و اتکا به ایده‌های خام نهفته است.
نظر شما در مورد این مطلب چیه؟