خبرگزاری تخصصی اگروفودز به نقل از ایلنا گزارش میدهد، عباس علی آبادی، وزیر نیرو، در حاشیه بیست و یکمین نمایشگاه بینالمللی صنعت آب، از برنامههای جامع این وزارتخانه برای مدیریت منابع آبی کشور پرده برداشت. این استراتژی چندوجهی شامل واردات آب به دو صورت مجازی و حقیقی، جلوگیری از صادرات محصولات پرآببر، پیگیری جدی حقابه ایران از منابع مشترک و بهرهبرداری از آبهای هدر رفته با در نظر گرفتن ملاحظات زیستمحیطی، و همچنین توسعه پروژههای انتقال و شیرینسازی آب دریا است.
رویکردهای جامع وزیر نیرو برای مدیریت منابع آبی
واردات آب: راهبردهای مجازی و حقیقی
وزیر نیرو در پاسخ به پرسشی درباره واردات آب از کشورهای حاشیه دریای خزر و سایر همسایگان، توضیح داد که رویکرد واردات به دو شکل “مجازی” و “حقیقی” دنبال میشود. در بخش واردات مجازی، وزارت نیرو قصد دارد با وارد کردن محصولاتی که تولیدشان مستلزم مصرف آب فراوان است، فشار را از منابع آبی داخلی کشور کاهش دهد. همزمان، از صادرات این دسته از محصولات به منظور حفظ و حراست از منابع آبی کشور جلوگیری خواهد شد.
علیآبادی افزود که در حوزه واردات حقیقی آب، مذاکراتی با کشورهای همسایه در جریان است تا امکان تامین آب مازاد از این طریق بررسی شود. وی اذعان داشت که با توجه به موقعیت جغرافیایی ایران، بسیاری از کشورهای منطقه نیز با چالش کمبود آب مواجه هستند، اما تلاشها برای یافتن کشورهایی که مایل به صادرات آب به ایران باشند، ادامه دارد.
مطالبه حقابه و بهرهبرداری از آبهای مرزی
وزیر نیرو تاکید کرد که دریافت سهم حقابه ایران از منابع آبی مشترک با جدیت تمام دنبال میشود. علاوه بر این، وی به طرحهای بهرهبرداری از آبهایی اشاره کرد که در حال حاضر از کشور هدر رفته و وارد دریا میشوند. این طرحها با تاکید بر رعایت کامل ملاحظات زیستمحیطی، به منظور استفاده بهینه از هر قطره آب موجود، در دستور کار قرار گرفتهاند.
شیرینسازی و انتقال آب دریا در دستور کار
علیآبادی همچنین برنامههای مهم دیگر وزارتخانه را شامل طرحهای انتقال آب از مناطق پرآبتر به مناطق کمآب و نیز شیرینسازی آب دریا اعلام کرد. این پروژهها به عنوان راهکارهای بلندمدت و استراتژیک برای تامین نیازهای آبی کشور در مناطق مختلف، به ویژه نواحی مرکزی و شرقی که با بحران خشکی مواجه هستند، مد نظر قرار دارند.
تحلیل اگروفودز برای فعالان صنعت غذا:
این راهبرد، فرصت کاهش فشار بر منابع آب داخلی و تغییر الگوی کشت را فراهم میکند. فعالان میتوانند بر واردات محصولات آببر و سرمایهگذاری در فناوریهای کمآببر متمرکز شوند، اما باید از وابستگی صرف به واردات و تضعیف تولید داخلی پرهیز کرد.
نظر شما در مورد این مطلب چیه؟