خبرگزاری تخصصی اگروفودز به نقل از فود اند بوریج مگزین (Food & Beverage Magazine) گزارش می‌دهد: نیواورلئان برای دومین بار میزبان مسابقات معتبر جام جهانی شیرینی‌پزی و بوکوس دور (Bocuse d’Or) آمریکا در سال ۲۰۲۶ خواهد بود. این شهر پس از میزبانی موفقیت‌آمیز این رویداد در سال ۲۰۲۴، بار دیگر به عنوان مرکز توجه متخصصان غذا و نوشیدنی در قاره آمریکا قرار می‌گیرد.
شرکت‌های نیواورلئان اند کمپانی (New Orleans & Company)، سیرا فود (Sirha Food) و ال‌آرای شوکیس (LRA Showcase) با افتخار اعلام کردند که دور انتخابی قاره آمریکای مسابقات بوکوس دور و جام جهانی شیرینی‌پزی در تاریخ ۲۵ و ۲۶ جولای ۲۰۲۶ (۳ و ۴ مرداد ۱۴۰۵) در مرکز همایش‌های ارنست ان. موریال (Ernest N. Morial) برگزار می‌شود. این تصمیم پس از برگزاری موفقیت‌آمیز و تاریخی دوره افتتاحیه در سال ۲۰۲۴ گرفته شد و جایگاه نیواورلئان را به عنوان مقصدی برتر برای مسابقات آشپزی در سطح جهانی تثبیت کرد. انتخاب نیواورلئان نشان‌دهنده جایگاه منحصربه‌فرد این شهر در صنعت غذا و نوشیدنی جهانی است. توانایی این شهر در ترکیب سنت و نوآوری، همراه با زیرساخت‌های مهمان‌نوازی بی‌نظیر، آن را به صحنه‌ای ایده‌آل برای این مسابقات بین‌المللی تبدیل کرده است.
انتخاب ایالت لوییزیانا به عنوان میزبان تصادفی نیست، بلکه یک تصمیم استراتژیک است. این ایالت محل تلاقی فرهنگ‌ها و طعم‌ها است و تحت تأثیر فرهنگ‌های فرانسوی، کریول و کاجون قرار دارد که چشم‌انداز غذایی منحصربه‌فردی را ایجاد کرده‌اند. این همگرایی فرهنگی، تنوع گرم و پرادویه‌ای را ارائه می‌دهد که توجهات را فراتر از مرزهای خود جلب کرده و آن را به پس‌زمینه‌ای ایده‌آل برای مسابقات بین‌المللی آشپزی تبدیل کرده است. شهرت آشپزی این منطقه فقط بر اساس سنت نیست، بلکه لوییزیانا به خاطر غذاهای دریایی استثنایی، غذاهای نمادین مانند گامبو، اوکرا، پرالین پکان کاراملی و جامبالایا (مخلوطی پیچیده از برنج، گوشت، غذاهای دریایی و سبزیجات) مشهور است که رویکرد چندفرهنگی این ایالت را به آشپزی نشان می‌دهد. این پیوند با سنت‌های آشپزی، همراه با نوآوری مدرن، چشم‌انداز پویا از غذا و نوشیدنی را ایجاد می‌کند که هم برای شرکت‌کنندگان و هم برای تماشاگران جذاب است.
لوییزیانا با بیش از ۳۰۰۰ رستوران، از جمله چندین رستوران دارای ستاره میشلن، دارای صحنه آشپزی پررونقی است که به تکامل خود ادامه می‌دهد. این ایالت در طول سال میزبان جشنواره‌های لذیذ متعددی است و سالانه بیش از ۲۰ میلیون بازدیدکننده را به خود جذب می‌کند. این بازدیدکنندگان نه تنها برای غذا، بلکه برای تجربه غنای میراث لوییزیانا، انرژی خاص و فضای منحصربه‌فرد آن می‌آیند که هر وعده غذایی را به تجربه‌ای خاص تبدیل می‌کند.
مسابقات قاره آمریکای جام جهانی شیرینی‌پزی، هشت تیم از سراسر قاره آمریکا را گرد هم می‌آورد. هر تیم از سه متخصص تشکیل شده است: متخصص شکر، متخصص شکلات و متخصص بستنی. این مجموعه مهارت‌های متنوع تضمین می‌کند که همه جنبه‌های هنر شیرینی‌پزی ارائه و ارزیابی می‌شوند. تیم‌ها باید مهارت فنی، جسارت و تسلط استثنایی را برای متقاعد کردن هیئت داوران بین‌المللی نشان دهند. فرمت مسابقه به گونه‌ای طراحی شده است که نه تنها مهارت‌های فردی، بلکه همکاری تیمی، نوآوری و توانایی عملکرد تحت فشار شدید را آزمایش کند. در پایان این روز رقابتی سخت، تنها چهار تیم برتر به فینال بزرگ راه پیدا می‌کنند.
مسابقات بوکوس دور آمریکا شامل هشت تیم از هشت کشور مختلف است که هر تیم از یک سرآشپز، یک کمک‌آشپز، یک مربی و یک عضو هیئت داوران اختصاصی تشکیل شده است. این رقابت به طور گسترده به عنوان معتبرترین مسابقه آشپزی در جهان شناخته می‌شود و اغلب به عنوان “المپیک آشپزی” از آن یاد می‌شود. تیم‌ها باید از دیدگاه خود در مورد غذاشناسی و برتری آشپزی دفاع کنند تا یکی از جایگاه‌های برتر را در بین پنج رتبه برتر به دست آورند و جایگاه خود را در فینال بزرگ بوکوس دور ۲۰۲۷ به دست آورند. این رقابت مستلزم تعهد، دقت و کار گروهی استثنایی است؛ ویژگی‌هایی که بالاترین سطوح عملیات آشپزخانه حرفه‌ای را تعریف می‌کنند.
از طریق این مسابقات بین‌المللی، سیرا فود (Sirha Food) فرهنگ‌های متنوع غذاشناسی و شیرینی‌پزی را از سراسر جهان برجسته و جشن می‌گیرد. هر دوره فرصتی است برای کشف نسل‌های جدیدی از سرآشپزها که متعهد به ارتقای میراث آشپزی خود از طریق اشتیاق، تعهد و برتری فنی هستند. این مسابقات از زمان ایجاد خود در سال ۱۹۸۷ (بوکوس دور) و ۱۹۸۹ (جام جهانی شیرینی‌پزی)، همچنان الهام‌بخش بوده و به طور فعال به پویایی که کل حرفه آشپزی را در سراسر جهان هدایت می‌کند، کمک می‌کنند.
تحلیل اگروفودز برای فعالان صنعت غذا:
برگزاری این مسابقات فرصتی برای آشنایی با روندهای نوین صنعت غذا و ایجاد ارتباط با فعالان بین‌المللی است، اما هزینه‌های بالای شرکت و تفاوت استانداردهای تولید ممکن است چالش‌هایی را برای شرکت‌های ایرانی ایجاد کند.
نظر شما در مورد این مطلب چیه؟