خبرگزاری تخصصی اگروفودز به نقل از «فودناویگیتور» گزارش میدهد:
صنعت غذا در ابتدای راه مواجهه با چگونگی تغییر عادات غذایی مصرفکنندگان توسط داروهای GLP-1 قرار دارد. این موج جدید داروهای کاهش وزن، که با نامهای تجاری مانند «اوزمپیک» (Ozempic)، «وگووی» (Wegovy) و «مونجارو» (Mounjaro) شناخته میشوند، به طور گستردهای پذیرفته شدهاند که “وسوسههای غذایی” (food noise) را آرام کرده و میل به غذاهای ناسالم را کاهش میدهند. تأثیر بالقوه این داروها بر صنعت غذا میتواند چشمگیر باشد. با این حال، توسعهدهندگان فناوریهای جدید کاهش قند نگران نیستند که مواد اولیه آنها منسوخ شوند. مصرفکنندگان، از جمله کسانی که داروهای GLP-1 مصرف میکنند، همچنان به غذاهای شیرین تمایل خواهند داشت.
تأثیر GLP-1 بر حس چشایی: تناقضها و پیچیدگیها
تجربههای متناقض مصرفکنندگان
اگرچه اطلاعات زیادی در مورد چگونگی و چرایی عملکرد داروهای آگونیست گیرنده پپتید شبه گلوکاگون ۱ (GLP-1) وجود دارد، اما کمتر درک شده است که این داروهای جدید چگونه تجربه افراد از طعم را تغییر میدهند. شواهد تاکنون متناقض بوده است: برخی از کاربران از کاهش حس چشایی یا افزایش حساسیت به شیرینی گزارش میدهند، در حالی که برخی دیگر میگویند میل به شیرینیها تشدید میشود.
توضیحات دکتر هالی لافتون
در ایالات متحده، دکتر «هالی لافتون»، پزشک و متخصص مدیریت چاقی، میگوید برخی از بیمارانش در حین مصرف این دارو، ولع جدید یا افزایش یافته برای شیرینی تجربه میکنند. دلیل آن به طور کامل مشخص نیست، اما دکتر لافتون پیشنهاد میکند که ممکن است مغز به جای سیگنال گرسنگی، میل به شیرینی را ارسال کند. در هر صورت، این روش بدن برای ارتباط است که زمان غذا خوردن فرا رسیده است.
تأییدیه متخصصان از اهمیت کاهش قند
تحقیقات تأمینکنندگان مواد اولیه
تأمینکنندگان مواد اولیه نیز تحقیقات خود را در مورد ترجیحات طعم و مزه در میان مصرفکنندگان GLP-1 انجام میدهند. طبق تحقیقات مصرفکننده «آیافاف» (IFF)، مصرفکنندگان GLP-1 تمایل به طعمهای آشنا و آرامشبخش مانند توت فرنگی، شکلات، کارامل و وانیل دارند. از آنجایی که همه اینها شیرین هستند، نشان میدهد که مصرفکنندگان این داروها به طور کامل از طعمهای شیرین رویگردان نیستند. برای تأمینکنندگان مواد اولیه، افزایش محبوبیت GLP-1 زنگ پایان برای فناوریهای کاهش قند نیست. بلکه حتی اهمیت آنها را بیشتر میکند.
یافتههای پژوهشی IFF
به گفته دکتر «جاشوا ساور»، همبنیانگذار و مدیرعامل «زیای» (Zya)، یک استارتاپ بریتانیایی که آنزیمی را توسعه داده است که ۳۰ درصد از قند مصرفی را در طول هضم به فیبر پریبیوتیک تبدیل میکند، رونق GLP-1 یک “نیروی جدی” را ایجاد کرده است. او میگوید: “اما اگر کسی بگوید اکنون دیگر نیازی به کاهش قند نداریم، اشتباه میکند.”
دیدگاه «زیای» بر روندهای نوین
پایان دوران کاهش قند نیست
چرا اینطور است؟ او در رویداد «فیوچر فود-تک لندن» (Future Food-Tech London) توضیح داد که شواهد نوظهور نشان میدهد مصرفکنندگان GLP-1 همچنان به غذاهای شیرین تمایل دارند. “تحقیقات مصرفکنندگان نشان داده است که میل به غذاهای شور، تند و خامهای کاهش مییابد. اما میل به غذاهای شیرین تقریباً ثابت میماند.”
تغییر در نوع ولع غذایی
“هنوز بازاری برای غذاهای شیرین و خوشمزه که غنی از مواد مغذی هستند – و نه صرفاً پر از قند – وجود دارد.” اینجاست که دکتر ساور میبیند «زیا» میتواند عالی عمل کند: آنزیم این شرکت، با نام «کانورو» (Convero)، فیبر را به رژیم غذایی افراد اضافه میکند – که با نیازهای کاربران GLP-1 همسو است. او تأکید کرد: “صنعت غذا باید محصولات غذایی را تولید کند که از نظر مواد مغذی غنیتر باشند.”
بازار فراتر از مصرفکنندگان GLP-1
اما کاهش قند فراتر از مصرفکنندگان GLP-1 است. افرادی که به مدیریت وزن علاقه دارند، اما نمیخواهند داروهای GLP-1 را مصرف کنند یا به آنها دسترسی ندارند، به دنبال غذاهایی خواهند بود که به طور طبیعی هورمون GLP-1 را در رژیم غذایی آنها ترویج میکنند. این افراد به دنبال غذاهای پرفیبر و کمشکر هستند. “در اینجا نیز، کاهش قند یک مزیت است.” و در نهایت، همه افراد دیگر: مصرفکنندگانی که علاقهای به مصرف داروهای GLP-1 ندارند اما همچنان به کاهش قند علاقهمندند، دکتر ساور توضیح داد: “به هر شکلی که به آن نگاه کنید، کاهش قند ماندگار است.”
تکامل رویکردهای کاهش قند
روندهای نوظهور در شیرینکنندهها
روندهای کاهش قند میآیند و میروند و یکی از جدیدترین روندهایی که وارد صحنه شده، در واقع اصلاً کاهش قند نیست. «جاستین کِرن»، رئیس «اِلو لایف سیستمز» (Elo Life Systems)، شرکتی که یک شیرینکننده طبیعی الهام گرفته از میوه مانک را توسعه میدهد، میگوید: “در ایالات متحده، تعداد نوشابههای غیرشیرینشده مصنوعی و غیرشیرینشده با شکر افزایش یافته است.”
تقسیمبندی بازار و شخصیسازی محصولات
این بدان معناست که ممکن است تقسیمبندی در بازار ایجاد شود و منجر به افزایش تعداد محصولات شیرینشده و غیرشیرینشده در بازار گردد. “فکر میکنم محصولاتی را خواهیم دید که متناسب با نیازها و نشانههای عملکردی مختلف هستند.”
چالشها و فرصتها برای شیرینکنندههای مصنوعی
جایی که دیگران بازار کاهش قند را با مشکل مواجه میدانند، در مورد محصولات مصنوعی است. «الکساندر زانگهلینی»، همبنیانگذار و مدیرعامل «آرزدا» (Arzeda)، شرکتی که یک شیرینکننده قندی از گیاه استویا را توسعه میدهد، پیشبینی میکند که در سالهای آینده “بادهای مخالف پیوستهای” برای مواد سنتتیک وجود خواهد داشت. او فکر میکند صنعت شاهد ورود جایگزینها و راهحلهای جدیدی به بازار خواهد بود، احتمالاً برخی از آنها ترکیبی خواهند بود. اما او متقاعد شده است که کاهش قند ماندگار است.
چرا کاهش قند ماندگار است؟
شکست رویکردهای سنتی
«ساور» از «زیا» نیز همین نظر را دارد. چرا؟ زیرا کاهش قند – چه از طریق “کوچکسازی پنهان” (shrinkflation) (کاهش حجم محصول با حفظ قیمت) و چه از طریق “سلامت پنهان” (health by stealth) (که طی آن تولیدکنندگان به تدریج مواد مغذی مشکلساز را بدون تبلیغ روی بستهبندی کاهش میدهند) – کارساز نیست. “در هر بازسازی برند، تولیدکنندگان تلاش میکنند تا میزان قند محصولات خود را کاهش دهند. مشکل این است که مصرفکنندگان متوجه کوچکسازی پنهان میشوند و راضی نیستند. و با رویکرد سلامت پنهان، مصرفکنندگان به چیزی شیرینتر روی میآورند.”
نتیجهگیری: GLP-1 سیگنالی برای نوآوری
پس این همه برای صنعت چه معنایی دارد؟ برای تولیدکنندگان مواد غذایی، به احتمال زیاد افزایش محبوبیت GLP-1 یک تهدید نیست – بلکه یک سیگنال است. سیگنالی برای بازاندیشی در فرمولاسیونها، سرمایهگذاری در تحقیق، و مهمتر از همه، برآوردن نیازهای مصرفکنندگان: میل به شیرینی، اما به همان اندازه، مطالبه تغذیه بهتر.
تحلیل اگروفودز برای فعالان صنعت غذا:
روند داروهای GLP-1 و کاهش قند فرصتی است برای نوآوری در تولید مواد غذایی با ارزش غذایی بالا و شیرینکنندههای طبیعی. فعالان ایرانی میتوانند با تحقیق و توسعه روی فرمولاسیونهای سالمتر، شیرینکنندههای بومی و محصولات غنی از فیبر، هم نیاز مصرفکنندگان داخلی را برآورده کنند و هم جایگاه خود را در بازار رقابتی افزایش دهند.
نظر شما در مورد این مطلب چیه؟