خبرگزاری تخصصی اگروفودز به نقل از یک منبع آگاه در صنعت غذا و نوشیدنی گزارش می‌دهد که جو ویکس، ستاره بریتانیایی حوزه سلامت جسمانی، قرار است در مستند جدید خود در کانال فور به نام “جو ویکس: مجوز کشتن” که در تاریخ ۶ اکتبر ساعت ۸ شب پخش می‌شود، به شدت به محصولات غذایی فوق‌فرآوری‌شده (UPF) و به ویژه محصولات حاوی پروتئین افزودنی حمله کند. این اقدام او موجی از انتقاد را در پی داشته است، چرا که بسیاری معتقدند وی با اطلاعات نادرست، مصرف‌کنندگان را درباره خطرات فرضی این مواد غذایی گمراه می‌کند و محصولات فوق‌فرآوری‌شده را به اشتباه با غذاهای ناسالم یکی می‌پندارد.
در این مستند، جو ویکس به همراه کریس ون تالکن، قصد دارند صنعت تولید غذا و نوشیدنی را مورد حمله قرار دهند. ویکس به جای تمرکز بر غذاهای ناسالم رایج، به دنبال تخریب محصولاتی است که از طریق اینفلوئنسرهای شبکه‌های اجتماعی هاله سلامت یافته‌اند، به خصوص آنهایی که پروتئین اضافه دارند. او در روزنامه استاندارد بریتانیا می‌نویسد: “پروتئین به چیزی تبدیل شده که در همه چیز هست.” او ادعا می‌کند بسیاری از این محصولات حاوی پروتئین افزودنی، با مواد شیمیایی، شیرین‌کننده‌ها، صمغ‌ها و امولسیفایرها پر شده‌اند و آنها را به سمومی تشبیه می‌کند که قاتلان در رمان‌های ویکتوریایی استفاده می‌کنند. برای اثبات این نقطه نظر، ویکس “ناسالم‌ترین غذای فوق‌فرآوری‌شده” را که می‌تواند تصور کند، خلق کرده است؛ یک “کیلر پروتئین بار” که با ۹۶ ماده قانونی بسته‌بندی شده تا “مضحک بودن کل صنعت” را برجسته کند.
منبع این گزارش اشاره می‌کند که ادعای جو ویکس مبنی بر اینکه صنعت به راحتی می‌تواند مواد ناسالم را در این محصولات به عنوان غذای سالم بفروشد، گمراه‌کننده است. او تنها لیستی از موادی را برجسته کرده که دهه‌هاست در هزاران محصول سوپرمارکتی استفاده می‌شوند و بارها توسط علم معتبر ایمن بودنشان ثابت شده است. این مواد به خودی خود خطرناک نیستند و به مقادیر اغراق‌آمیزی که او مطرح می‌کند، مصرف نمی‌شوند.
این گزارش همچنین اذعان دارد که صنعت می‌تواند برای آموزش مصرف‌کنندگان درباره خواص واقعی محصولات و جلوگیری از تبلیغات گمراه‌کننده توسط اینفلوئنسرها، اقدامات بیشتری انجام دهد. مشکل اصلی در اینجا عدم سواد غذایی مصرف‌کنندگان است، علیرغم وجود سیستم‌های برچسب‌گذاری متعدد. بسیاری از خریداران به اشتباه تصور می‌کنند که هر محصول کم‌چرب یا کم‌شکر لزوماً سالم است، در حالی که این همیشه درست نیست. بر اساس گزارش لومینا اینتلیجنس، تنها ۳۵٪ از خریداران بریتانیایی موافقند که محصولات فوق‌فرآوری‌شده در صورت تولید صحیح می‌توانند سالم باشند و فقط ۲۷٪ آنها را بخشی از رژیم غذایی متعادل می‌دانند، در حالی که بیش از یک سوم نامطمئن یا بی‌تفاوت هستند. این سردرگمی نشان‌دهنده نیاز به رویکردی دقیق‌تر در مورد محصولات فوق‌فرآوری‌شده است؛ زیرا ۷۶٪ از مصرف‌کنندگان بریتانیایی محصولاتی با مزایای افزودنی مانند پروتئین، ویتامین‌ها یا مواد معدنی خریداری می‌کنند – محصولاتی که اغلب فرآوری‌شده هستند اما نیازهای غذایی واقعی را برآورده می‌کنند.
این گزارش تاکید می‌کند که بدنام کردن مواد تشکیل‌دهنده به عنوان “مضر” یا “خطرناک” راه‌حل نیست و اگر بود، تاکنون جلوی مصرف بیش از حد غذاهای ناسالم را می‌گرفت. جو ویکس، با وجود اینکه می‌گوید قصد ممنوعیت این محصولات را ندارد، با بازاریابی شوخی‌آمیز خود، این بخش از صنعت را “قاتل” معرفی می‌کند. او به درستی به اپیدمی چاقی در بریتانیا و سایر کشورها اشاره می‌کند، اما به اشتباه بیان می‌کند که صنعت غذا خواص تغذیه‌ای محصولات خود را پشت بازاریابی پنهان می‌کند. این در حالی است که در بریتانیا، اروپا و بسیاری از نقاط جهان، اطلاعات مربوط به مواد تشکیل‌دهنده، ارزش‌های غذایی و برچسب‌های راهنمای رنگی (traffic light labels) امکان پنهان کردن حقیقت را از بین برده است.
بی‌شک، بخش غذا و نوشیدنی باید مسئولیت بیشتری در قبال بحران رو به رشد چاقی بر عهده بگیرد، از جمله افزایش آموزش در مورد محصولات و تأثیرات آنها. با این حال، کمپین‌هایی که برای بدنام کردن کل صنایع و انواع غذاها ایجاد می‌شوند، هیچ برندهای ندارند. راه‌حل اصلی، آموزش بهتر مصرف‌کنندگان است. در نهایت، استدلال جو ویکس بیشتر درباره غذاهای ناسالم است تا همه محصولات فوق‌فرآوری‌شده؛ به خصوص غذاهای ناسالمی که پشت هاله‌ای از سلامت پنهان شده‌اند – چیزی که بسیاری در صنعت نیز خواهان از بین رفتن آن هستند.
تحلیل اگروفودز برای فعالان صنعت غذا:
این بحث اهمیت آموزش شفاف و مقابله با سوءتعبیرات غذایی را در ایران نشان می‌دهد. فعالان داخلی می‌توانند با تولید محصولات کاربردی و برچسب‌گذاری دقیق، اعتماد مصرف‌کننده را جلب و بازار تغذیه هوشمند را توسعه دهند.
نظر شما در مورد این مطلب چیه؟